بویینگ، غول هوانوردی جهان از طرح ساخت کپسول فضایی سرنشیندار خود با نام CST-100 Starliner رونمایی کرد. نکته جالب این فضاپیما استفاده از پرینتر سه بعدی برای تولید اکثر قطعات پیچیده آن است.
بویینگ اعلام کرده است که فضاپیمای CST-100 Starliner، پرچمدار برنامههای فضایی این شرکت خواهد بود. این فضاپیما دارای یک کپسول سرنشیندار قابل استفاده مجدد است. قرار شده از طرح این فضاپیما در برنامه توسعه تجاری سرنشیندار ناسا استفاده گردد. تلاشی برای عمومی کردن مسافرتهای فضایی خارج از محدودیتهای حمایتی دولتها.
کمپانی هواپیماسازی بویینگ برای ساخت این فضاپیما از بیش از ششصد قطعه فوق پیشرفته استفاده خواهد کرد که روند ساخت آن با فناوری چاپگر سه بعدی است، بدین منظور آنها یک شرکت کوچک اما مطرح در این حوزه را به خدمت گرفتهاند: شرکت OPM (Oxford Performance Materials). یکی از نمایندگان بویینگ به خبرگزاری Cnet چنین اعلام کرده است:
کمپانی بویینگ از سال ۲۰۰۳، عمیقا فناوری پرینت سه بعدی را در برنامه کاری خود لحاظ کرده است. هماکنون بیش از ۵۰ هزار قطعه از هواپیماهای ما با دانش چاپ سه بعدی تولید میشوند. در پروژه جدید CST-100 Starliner نیز شرکت OPM قطعات تجدیدپذیر، پوششهای حفاظتی و برخی از قسمتهای موتور پیشران را با پرینتر سه بعدی تولید میکند.
بهینهسازی وزن و کاهش چشمگیر هزینه تولید ارمغان پرینت سه بعدی
نه تنها تمامی قطعات درون کپسول سرنشیندار با چاپگرهای سه بعدی فلز (روش EOS) تولید میشود بلکه شرکت OPM از یک پلیمر خاص بنامPolyetherketoneketone (PEKK) نیز برای قسمتهای دیگر فضاپیما بهره میبرد. این پلیمر نوعی پلاستیک مستحکم است که ساخت آن در دمای بسیار بالا امکانپذیر است. کاربرد این پلیمر، مقاومت بسیار بالا در برابر حرارت، تشعشع و طیف وسیعی از مواد شیمیایی است. Larry Varholak رئیس بخش تجارت هوانوردی کمپانیOPM در اینباره میگوید:
مزیتی که پلیمر ویژه PEKK برای ناسا به ارمغان خواهد آورد، استحکام بالا در حد آلمینیوم و وزن بسیار کمتر آن است.
کمپانی بویینگ نیز این امر را تصدیق میکند:
بر اساس برآوردهای ما با استفاده از متریالهای پرینت سه بعدی کاهش وزنی حدود ۶۰ درصد نسبت به روشهای سنتی تولید خواهیم داشت که این برای ما بسیار چشمگیر است. در صنعت هوانوردی یک اصل بنیادی وجود دارد، هر گرم وزن که به فضا پرتاب کنید برایتان خرج بر میدارد!
فضاپیمای استایلاینر (CST-100 Starliner) قابلیت حمل هفت سرنشین با محموله را به مدار پایین کره زمین دارد، جایی که ایستگاه فضایی بین المللی مستقر شده است. پایان تستهای پروازی و پرتاب نهایی برای سال ۲۰۱۸ برنامهریزی شده است.