Gilles Retsin معمار مقیم لندن و دانش‌آموخته انجمن معماری شهر لندن، فرد شناخته‌شده‌ای در حوزه تحقیقات تکنولوژی‌های معماری و طراحی است. جای تعجب نیست که در یک پروژه علمی همکاری مهمی با محققان دانشکده بارتلد (مدرسه معماری دانشگاه لندن) درباره فناوری پرینت سه بعدی و مرئولوژی (mereology: دانش مطالعه رابطه و منطق بین جز و کل) در بعد عمیق آن داشته باشد.
این پروژه با نام Bartled RC4، تحقیقی پیشرفته پیرامون طراحی صندلی و مبلمان در سبکی مجزا از هم است. در این روش، طراح ویژگی کاملا متمایزی از منظر پرسپکتیو دارد:
“در یک نمونه صندلی‌ای طراحی شده که در ساختش از بازوی رباتیک پرینتر سه بعدی استفاده گردیده است، شکل این صندلی القاکننده ساختاری پیچیده و درهم تنیده است که زیبایی کالبدی تاب خورده را به بیننده منتقل می‌کند. ایده‌هایی که در جزء جزء این صندلی پنهان شده است، بسیار جذاب به نظر می‌رسد.
این پروژه علمی توسط Manuel Jimenez Garcia, Vicente Solerو Gilles Retsin رهبری می‌شود و تیم دانشجویان دانشکده بارتلت نیز با آنها همکاری دارند.
آنها می‌گویند این تحقیق مزایای عملیاتی ساخت دیجیتالی (جداگانه) اجسام را در مقابل فرایندهای ساخت پیوسته (که محدودیت‌هایی در ماده و کارایی ساختار دارند) بررسی می‌کند. به عبارت دیگر فرآیند ساخت مُجزا، دانش همبستگی اجسام و چاپ سه بعدی را ادغام کرده و بر پایه اتصال اجزای کاملا متمایز از هم است که قابلیت اتصال بسیار کمی دارند!
آنطور که از شواهد پروژه مشخص است این تحقیق راهی است برای اینکه کشف کنیم چگونه عناصر را با یکدیگر ترکیب کنیم و تراکم کلی جسم با توجه به هندسه مجزای هر جز تشکیل‌دهنده تعریف شود تا بتوانیم با ابزار کمتر، ساختارهای پیچیدتری بسازیم.
هندسه اجتماع اجزا امکان ایجاد محدودیتی چند بعدی را به ما می‌دهد تا به داشتن فرم‌های کاملا پیچیده دست بیابیم. هم اکنون محققان، فناوری‌هایی را در حوزه ساخت دیجیتال نسبت به آنالوگ، مجزاسازی نسبت به پیوستگی کشف کرده‌اند که سرعت ساخت اجسام را بسیار افزایش خواهد داد.
با این روش تاکنون سه صندلی ساخته شده است که به نظر می‌رسد هر کدام سه متد طراحی ساخت مجزا را نمایش می‌دهند: پرینت سه بعدی، سوارکردن اجزا و واکسل پرینت (Voxel: نشاندهنده یک مقدار از یک سطح شبکه‌ای در فضای سه بعدی: مثال یک بلوک بازی لوگو است).
دانش ساخت مجزا خیلی متفاوت از ساختارهای اسباب بازی لوگو نیست که در کودکی همه ما تجربه آن را داریم! صندلی‌ها از اجزای کوچکتری تشکیل یافته اند (متریال پرینت سه بعدی) و توسط یک بازوی رباتیک به دقت در کنار هم قرار می‌گیرند. این درکنار هم قرار گرفتن اجزا بر اساس دانش مرئولوژی است؛
یعنی شکل هر صندلی بر اساس هندسه اجزای ماده‌ای که برای ساخت به کار می‌رود، تعیین می‌شود. بر این اساس اگرچه صندلی‌های ساخته شده ممکن است از نظر شکل و ترکیب شبیه به هم باشند، ولی از نظر سبک ساخت کاملا متمایز از هم بوده و تفاوت اندکی نیز در ساختار از یکدیگر خواهند داشت.
به هر حال، اگر شما یکی از این صندلی‌ها را در پذیرایی اتاق خود داشته باشید و چه نحوه ساختش را بدانید و ندانید، قادر به کتمان هنر و بصیرتی که در طراحی این صندلی به کار رفته است، نخواهید بود. مطئنم شما هم مثل من بی‌صبرانه منتظرید که بینید Gilles Retsin و دانشجویان دانشکده معماری بارتلد چه چیز دیگری طراحی خواهند کرد!
