گورینی، یک کلکسیونردار خودروهای کلاسیک از پرینتر سه بعدی برای واقعیت بخشیدن به رویای خود در ساخت مدلی از موتور خودروی پورشه استفاده کرد. او موتور یک پورشه کلاسیک ۳۵۶ را با مهندسی معکوس تحلیل کرد و سپس با چاپگر سه بعدی در مقیاس ۱:۴ کپی دقیق را خلق کرد.
او همیشه عاشق خودروهای مسابقه ای پورشه است. خودش می گوید که اغلب مدلهای سالهای ۵۰ تا ۶۰ میلادی را جمع آوری کرده است. او ابتدا قصد داشت مدل موتور ۳۵۶ پورشه را با دستگاه تراش تولید کند ولی بعدا تصمیم گرفت تا توانایی پرینتر سه بعدی محبوبش را محک بزند.
بنابراین خودروی اسطوره ای پورشه ۳۵۶ سال ۱۹۵۲ خود را از کلکسیون خارج کرده، با شجاعت قطعاتش را بیرون ریخت و اندازه و فرم آنها را با دقت تحلیل کرد، مقیاس کوچکتر آنها را طراحی و در آخرین مرحله به چاپگر سه بعدی اش سپرد تا کپی بسیار دقیقی از موتور پورشه ساخته شود.
شغل اصلی آقای گورینی، مهندسی پرینترهای سه بعدی لیزری (SLA) است و در این پروژه تفریحی او بین استفاده از چاپگر سه بعدی متریال فیلامنت (FDM) یا متریال رزین (DLP) مردد بود؛ اما در آخر تصمیم گرفت چاپگر سه بعدی لیزری (SLA) ساخت شرکت Form Lab 2 به کار ببرد.
در گذشته مسئله سر پول بود! چاپگرهای سه بعدی لیزری قبلا خیلی گران بودند و واقعا خارج از محدوده علاقمندان قرار داشت ولی حالا می شنوم که پرینترهای سه بعدی رومیزی SLA هم از نظر متریال مصرفی رزین و هم خود دستگاه، مقرون به صرفه شده اند.
پرینت سه بعدی ماکت موتور پورشه ۳۵۶ سال ۱۹۵۲
برای ساخت کپی دقیق موتور، گورینی موتور واقعی خودرو را از هم باز کرد، این کار واقعا شهامت میخواهد زیرا کار پر ریسکی است. خودرو کلاسیک است و قطعات آن در هیچ کجای دیگر قابل خرید نیست، کوچکترین صدمه هم باعث افت قیمت میشود و هم کارکرد خودرو آسیب خواهد دید. اما آقای گورینی بی خیال همه این ترسها کارش را شروع کرد. پس از باز کردن قطعات موتور، وی از یک اسکنر سه بعدی صنعتی دقیق برای بدست آوردن مدلهای سه بعدی مورد نظرش استفاده کرد.
سپس وی فایلهای CAD سه بعدی بدست آمده را در نرم افزار Rhino ویرایش نمود تا سایز و بافت داخلی مناسب ایجاد شود. با پایان یافتن طراحی و ترفندهای Meshmixer، فایلها برای پرینت سه بعدی آماده بودند.
گورینی برای ایجاد ساختاری فلزی و مشابه یک موتور واقعی، از رزینهای متفاوتی در ساخت مدل موتور استفاده کرد. وی قطعاتی که دقت خیلی بالایی می خواست همانند فریم موتور را جداگانه آماده شد و بخشهای سبکتر همانند مجراهای هوا و سوخت با یکدیگر در دسته های چند گانه پرینت شدند تا سرعت کار افزایش یابد. در کل چپ نهایی قطعات ۴۵ ساعت زمان برد.
بعد از حذف ساپورتهای مدلها، گورینی پولیشکاری و سمباده کاری خفیفی انجام داد. او همچنین رنگکاری ظریفی برای ایجاد حس فلز هم روی قطعات اجرا کرد. در آخر تمامی قطعات را بر حسب اندازه به ترتیب در کنار هم قرارد داد، شگفت زده شد. مدل واقعا چشمگیر بود و هر کلکسیونری را وسوسه میکرد تا آن را در به فقسه کلسیونهای خود اضافه کند.
وی شاهکار خود را در شبکه های اجتماعی منتشر کرد و هواخوان زیادی او را تحسین کرده اند. هم اکنون مشتاقان دیگری نیز خواهان داشتن تجربه ای مشابه کاری هستند که گورینی با چاپگر سه بعدی لیزری انجام داده است، آنها هم مدل کلکسیونی خودشان را می خواهند!
