پرینترهای سه بعدی فقط برای تولید اشیای کوچک، سخت و پلاستیکی نیستند؛ حالا همین اشیای کوچک پلاستیکی می‌توانند کاکل‌هایی بلند، سیال و ظریف داشته باشند!
دانشمندان به تازگی توانستند با پرینتر سه بعدی، تکنیک جدیدی را برای توسعه سه بعدی مو (یا متریال‌هایی شبیه آن) عملی کنند. موهای مصنوعی تولید شده در طیف وسیعی از فرم و عملکرد قابل تولید است. مافوق حس زیبایی‌شناسی موی اختصاصی، پرینت سه بعدی مو می‌تواند در کنترل حرکت، اتصال و انتقال احساس در اشیا به کار رود.
محققان موفق به تولید موی مصنوعی با فناوری پرینت سه بعدی شدند.
Jifei Ou پژوهشگر ارشد گروه تحقیق (Tangible Media Group) می‌گوید: موهای تولید شده از متریال‌های یکسانی هستند اگرچه تفاوت آنها مثل زبری دسته موی مسواک تا لطافت موهای سر خودمان، متنوع است. ما نام این پروژه را Cilllia نام نهاده‌ایم. هدف پروژه، تولید دوباره مو نیست، بلکه جستجویی برای کاربردهای نهان موست که تاکنون به آن پرداخته نشده است. در طبیعت، «مو» ساختارهای متنوعی دارد که عملکردهای خاصی را به آن می‌دهد: مثل گرم‌شدن، حفاظت فیزیکی، احساس و حرکت.
بعد از توسعه تکنیک چاپ سه بعدی مو، Ou و همکارانش شروع به آزمایش محصولات تولید شده در کاربردهایی متفاوت کردند. به طور مثال آنها متوجه شدند که با کنترل جهت‌گیری دسته مو می‌توان به دو سطح قدرت چسبندگی بالا را اعطا کنند؛ چیزی شبیه زیب کرکی کاپشن یا با حرکت دادن به دسته مو می‌توان میزان کج شدگی و جهت اشیا را روی سطح پرینتر کنترل کرد. Ou می‌گوید:
طراحان می‌توانند الگویی از تکه مو را برای تنظیم مستقیم حرکت شی روی سطح با توجه به میزان فرکانس لرزش به کار برند، طوری که اشیا فقط بر اساس وزنشان حرکت کنند. در نتیجه موهای چاپ سه بعدی شده می‌توانند به عنوان بخشی از یک سیستم به کار برود که قادر است اشیای بسیار کوچک را بر اساس وزن مرتب‌سازی نماید.
محققان یک مدل نمایشی خاص از مفاهیم بالا را طراحی کرده‌اند، چیزی در اندازه یک خرگوش اسباب‌بازی؛ وسیله‌ای برای نشان‌دادن موی مصنوعی به عنوان ابزاری حسی؛ وقتی پشت سر این عروسک را نوازش کنید، میکروفون صدای رضایت‌بخشی را پخش کرده و خرگوش به رنگ سبز می‌شود، در حالی که اگر نوازش کردن در قسمت اشتباهی از خرگوش باشد، صدایی جیغ مانند و چراغ قرمز روشن می‌شود.
موهای مصنوعی به کار رفته در این خرگوش توسط تکنیک پرینت سه بعدی stereolithography تولید شده‌اند. در این فناوری رزین مایع در معرض تابش ماوراءبنفش قرار می‌گیرد تا به تدریج به یک شی سه بعدی سخت تبدیل شود.
استریولیتوگرافی (SL) یکی از روشهای مورد استفاده برای ایجاد پرینت سه بعدی است. این فرایند بر اساس یک ماشین پرینتر سه بعدی به نام stereolithographer است که با تکنیکی خاص (SLA) پلیمر مایع را به یک شی جامد تبدیل می‌کند. تکنولوژی ساخت در سال ۱۹۸۶ توسط Charles Hull بنیانگذار و رهبر پیشروی صنعت چاپ سه بعدی با عنوان «پروتوتایپ سریع» ثبت جهانی شده است.
نسل جدید چاپگرهای توام پزشکی صنعتی
محققان دانشگاه MIT برای تولید موی مصنوعی به روش پرینت سه بعدی، تکنیک دیگری اختراع کرده‌اند که نسبت به روش stereolithography ارزان‌تر است.Gierad Laput محقق انستیتوی روابط انسان-ماشین دانشگاه Carnegie Mellon در Pittsburgh می‌گوید: ما نگران چگونگی توسعه شی سه بعدی با روشstereolithography هستیم. بنابراین روش تولید موی مصنوعی را طبق تکنیک خودمان پیش برده‌ایم که هزینه کمتری دارد و اصول کارش مثل یک تفنگ چسبی (بر اساس تکنیک FDM پرینترهای سه بعدی) است. Laput و همکارانش تکنیک پرینت سه بعدی ابداعی خود را در نشست علمی و فناوری ACM در سال ۲۰۱۵ رونمایی کرده بودند.
Laput معتقد است هر دو تکنیک چاپ سه بعدی موی مصنوعی، مزایا و معایب خاص خود را دارند. فرضا تکنیک FDM که آنها رویش کار کرده‌اند قادر است موهای بیشتر با کناره‌های ظریفتری با روشهای متنوع و در حجم انبوه کارخانه‌ای تولید کند. در حالی که روش stereolithography، توانایی کار روی جزییات بسیار ظریفی را می‌دهد که به پژوهشگران امکان تولید کاربردهایی اختصاصی را خواهد داد. برای هر دو روش خبرهای خوبی برای گفتن داریم و من خوشحال هستم که هر دو روش در حال پیشرفت و بهتر شدن هستند.
